САДА

Лаҳзае оташ барафрӯхт он Ҳушанг,

Ахгараш омад падид аз зарби санг.

Шуд раҳо аз дасти ӯ мори сиёҳ,

Лек, сухт аз гулханаш гулу гиёҳ.

Кашф кард ӯ оташи меҳри Аҷам,

Бахтро бар зиндагонӣ кард зам.

Хоми мардум пухта шуд аз гулханаш,

Боз шуд роҳи наве дар гулшанаш.

Аз Каёмарсу Сиёмак то Ҳушанг,

Сада шуд эҷод дар майдони нанг.

Таҳмурас ҳам ҳамчу як шоҳи Аҷам,

Ном монда пури худ Ҷамшеди Ҷам.

Аз нахустин шоҳи Кай то Таҳмурас,

Сухт сад сол оташе аз хору хас.

Қиблаву ҳам дайри онон гарм буд,

Шеваи гуфтори онон нарм буд.

Кашфи наврӯзи Аҷам бо Ҷоми Ҷам,

Зиндагиро кард пок аз оҳу ғам.

Гар замоне рафт он оиин зи мо,

Лек, буд андар дилу маъвои мо.

Сарвари мо он ҳама эҳё намуд,

Ӯ забони бастаро гӯё намуд.

Сафҳаи таърихи меҳан боз кард,