ҒАЗАЛИ АНГУБИН

                                  Амиршоҳи ХАТЛОНӢ

Гар асал аз накҳату аз мағзи гул ҳосил шавад,

Нерубахши ҷисму ҷону доруе бар дил шавад.

Шарбати гул мемакад занбӯр аз баҳри даво,

З-он ки шаҳдаш зеби дастархони ҳар манзил шавад.

Заҳри ору, шири онро гар ба даст орад табиб,

Бар кафи муъҷизаофар доруи комил шавад.

Шаҳди занбӯри асал аз иттиҳоду фавҷи гул,

Чун парешонӣ бувад, шаҳдоварӣ мушкил шавад.

Бехирад гар шаҳд нӯшад бемарому бенизом,

Оќибат он бадгуҳар бар дарду ғам моил шавад.

Оќиле гар ангубин нӯшад барои рафъи дард,

Бар тавони орую бар заҳматаш ќоил шавад.

Ҳар касе чун бигзарад аз имтиҳони нешу нӯш,