САНҶИШИ «ВИҶДОН»

   «Вақтҳои охир дар баъзе одамон виҷдон ҳам намондааст», гуфтани  баъзеҳо  водорам намуд, ки барои исботи ин даъво дар байни одамон тадқиқоти журналистӣ  гузаронам  бо ҳамин ният яке аз савдогарони бозорро, ки асбобҳои рўзгор савдо мекунанд, ба ҳамкорӣ розӣ кунондам. Дар дохили  ҳамёни ғафсе хатчаеро бо навиштаҷоти «инсофат куҷо шуд ҳамёнро ба ҷояш гузор?!» гузошта дар паҳлуи асбоби мантупазӣ гузоштем.
… Харидорони чашмашон ба ҳамён афтода худро гум карда, бесаранҷом мешуданд. Эҳтиёткорона гирду атрофро аз назар гузаронида, сипас ноаён онро ба ҷайбашон меандохтанд. Дуртар аз нуқтаи савдо ҳамёнро  кушода,  хатчаро бароварда мехонданд. Шояд бо гумони нафаре онҳоро назорат мекунад, онро боз ноаён зери пой мепартофтанд.
   Марди миёнасол ҳамёнро дида, ба он наздик мешавад. Вале ҷуръати гирифтан намекунад ё шояд метарсад, ки онро каси дигар дида, аз ӯ пештар мегирад. Атрофи чойнаку пиёлаҳо давр мезанад, нархашонро аз фурӯшанда пурсон мешавад. Аммо ҳушу ёдаш ба ҳамён аст, аз он чашм намеканад. Боз назди ҳамён бармегардад. Ба атрофиёну фурӯшанда  менигарад. Ба гумонаш ҳама тарафи ӯ нигариста, амалашро назора мекарда, бошанд, ки ҳамоно ҷуръати гирифтани ҳамёнро намекунад. Ӯ мантупазаки дар паҳлуи ҳамён бударо ба даст мегирад. Сарпӯши  онро бардошта, бодиққат дохилашро аз назар мегузаронад. Гӯё  дилпур  мешавад, ки мантупазак иллате надорад, онро бо ҷояш мегузорад. Сипас, зуд ҳамёнро  гирифта, дохили мантупазак гузошта, сарпӯшакро мепӯшонад ва онро харидорӣ карда, аз назди  савдогар дур меравад. Баъди фурсате, дохили ҳомёнро (ба ғайр аз хатча) холӣ дарёфта, назди фурӯшанда бармегардад. Асбоби мантупазиро  ба фурӯшанда баргардониданӣ мешавад. Савдогар бошад, бо нимтабассум ба навиштаҷот болои сараш ишора мекунад: «моли фурӯхташуда пас гирифта намешавад;» 
     Бо дахолати  мо ва маслиҳати пешакӣ маблағи харидор баргардонда шуд. Ҳамин тавр ҳамон рӯз аксарияти одамон аз санҷиши «Виҷдон» нагузаштанд…
        А.АХТАР, рӯзноманигор.

Добавить комментарий