Ҳақназар Ғоиб

Тақдими меҳр ба 30-солагии истиқлол  

Банди ба банд гарчи ҷудо карда аз ҳамем,
Банди ба банд банди ҳаму ёру ҳамдамем.

Дар шаҳраги вуҷуд чу як хун ба ҳам шудем,
Яъне чу қатра нею чу Ҷайҳун ба ҳам шудем.

Чун як Сарез   дар нигаҳи аҳли оламем,
Чун як Хазар шиноси ҳама насли одамем.

Мо бо ҳамем ҳамчу тану пову дастҳо,
Мо бо ҳамем бо ҳама банду шикастҳо.

Афсонае зи «буду набуд»-ем аз куҳан,
Чашмоқаки  ҳазор  сукутем аз куҳан.

Садасраҳо будем ба ҳам, боз  бо ҳамем,
Садасрањҳ бо якдигарӣ  ёру ҳамдамем.

Як анҷуман шудем кунун тоҷи дил ба сар,
Як ҷону тан шудем кунун тоҷи дил ба сар.

Бо якдигар чу нусхаи як Ҷам яке шудем,
Бо якдигар чу Ҳазрати Одам яке шудем.

Яъне Ватан ба ҷумла хасу хору ганҷи зар
Бар ҷамъи мост мӯътабар аз ҷумла мӯътабар…

…Мо мӯ ба мӯй, банди ба банд ориёием,
Бо сад ҳазор дафтари панд ориёием. 
_________  
Як анҷуман- ишора ба Анҷумани тоҷикони  ҷаҳон, ки раисаш Пешвои  муаззами  миллат Эмомалӣ Раҳмон аст.


НАВРӮЗИ ҶАҲОНӢ
Наврӯз муборак ба ҳама мардуми ҳамдил,
Наврӯз муборак,
Наврӯзи ҷаҳонӣ,
Наврӯзи амонӣ.

Бошед ба ҳам якназару дӯсти ҷонӣ,
Бо шаҳдзабонӣ,
Бо шукри амонӣ.

Рӯед чу гул дар дили ҳам бо ғазали ишқ,
Оғӯш кушоед ба ҳам бо бағали ишқ.
Резед ба лабҳо зи муҳаббат асали ишқ,
Аз бодаи Ҷамшед ба ҳар як маҳали ишқ.
Наврӯз муборак!
Наврӯзи ҷаҳонӣ,
Наврӯзи амонӣ.

Бошед ба ҳам як назару дӯсти ҷонӣ,
Бо шаҳдзабонӣ,
Бо шукри амонӣ.    

Наврӯз биёред ба дилҳо ба накӯӣ,
Оред нафасҳои хуш аз ҳандалабӯӣ,
Аз фалсафаи ошиқию покизарӯӣ,
Аз арши дилу манзалати мартабаҷӯӣ.
Наврӯз муборак!
Наврӯзи ҷаҳонӣ,        
Наврӯзи амонӣ.


Бошед ба ҳам ҳамназару дӯсти ҷонӣ,
Бо шаҳдзабонӣ,
Бо шукри амонӣ.

Тоҷикӣ азон дод чу Наврӯз зи лабҳо,
Бояд зи раҳи меҳр шиносем насабҳо.
Чун сулҳу амонист дар ин базму тарабҳо,
Оҳанги амонӣ расад аз тори асабҳо.
Наврӯз муборак!
Наврӯзи ҷаҳонӣ,
Наврӯзи амонӣ.

Бошед ба ҳам якназару дӯсти ҷонӣ,
Бо шаҳдзабонӣ,
Бо шукри амонӣ.

УСТУРАҲОИ НАВРӮЗӢ:
 Аз Сулаймон то ҷовидон
эҳдо ба Наврӯзи ҷаҳонӣ 

Мешаванд устураҳо зинда,
Аз нигоҳи гарми наврӯзӣ,
Мешавад эҳё табиат
Бо чароғи лолаҳои худбахудсӯзе.
Бо чароғонии гулҳои худафрӯзе,

Мешаванд устураҳо зинда…
Ҳазрати Одам
Ба шайтон мезанад ханда,
Дар замин чун дона мепошад,
Донаи гандум,
Донаи Одам,
Мекунад Одам ба олам оламафрӯзӣ.

Мешаванд устураҳо зинда…
Аз кароматҳои розомези Яздонам…
Мекунад пайдо нигинашро Сулаймонам
Бо нафасҳои саодатбахши Наврӯзӣ.

Мешаванд устураҳо зинда…
Бар сари офоқ гардун мегузорад тоҷи Ҷамшедӣ.
Аз замин сӯи самои Ишқ
Даст ёзад панҷаи гулҳои хуршедӣ.

Мешаванд устураҳо зинда…
Мерасад оташ ба каф Зардушт,
Дар забонаш ояҳои Готҳою Яшт.
Ояҳо гул мефишонад дар талу
            дар пуштаву гулгашт.
Бо фурӯғи нури яздонӣ  расад марғуб:
Равшанӣ дар сина аз пиндори хуб,
                     кирдори хуб,
                     гуфтори хуб.
Мешаванд устураҳо зинда…
Аз нигоҳи поки раббонӣ,
Нашъаи пайғамбарӣ гул мекунад дар 
                                             рӯзи Наврӯзӣ,
Дар замини Ишқу хуни гарми инсонӣ.

Бар Расули Акрам, он Хуршед,
Аз ҳавои лоязолии шарафмандӣ
Мерасад ваҳйи Худовандӣ,
Аз ҳазорон ҳалқа-ҳалқа вақти пайвандӣ.
Аз дили инсон ба дини сабз барсабзад
Сабзаҳои сабзи Наврӯзӣ,
Бо фурӯғи риштаҳои сабз андар сабзи гулдӯзӣ…


Аз замини Ишқ
Донаҳои эътиқоди тоза мерӯянд.
Чашмҳои ташнаи умед,
Чашмҳои ташнаоби чашмаи Хуршед
Рӯй ба Шери Худо оварда мегӯянд:

Ё Муҳаммад! 
Ё Алӣ!
Ё Сайф!
Ё Зулфиқор!
Ҳар балое,
Ҳар қазое пеш ояд,
Дафъ кун Парвардигор…

Мешаванд устураҳо зинда…
Дар ҷамоли тоҷикии Тоҷикистон,
Дар нигоҳи форсии Шарқи хандон,
Бо бузургиҳои рӯҳи Оли Сомон.

Бо садои Орашии тири Наврӯз,
Бо ҳавои нарми оламгири Наврӯз
Пайки Наврӯзи ҷаҳонӣ
Дар ҳама дунё шукуфонад нигоҳи дӯстгонӣ.