САДА

ОЗАР

Чист, эй дўст, Сада?

Сада, ин рамзи муҳабат ба баҳор,

Сада, ин муждаи Наврўз,

Сада мероси ниёгони ман аст!

Сада, ин оташи ҷовиди Хуросони ман аст!

Чист, эй дўст, Сада?

Сада оғози яке соли пур аз иқбол аст.

Сада мероси Ҷаму Афредун,

Сада, ин партави хуршедии истиқлол аст!

Муфассирон гўянд:

Аз зимистони бузург,

Чу равад сад рўзаш,

Барфурузанд яке оташи бисёр баланд,

Ва бигўянд: Офтобо!

Мо ҳама ошиқи нурему парастори туем,

Пайи эъдоми шабу деви сияҳ ёри туем,

Дили огоҳи туем,

Дидаи бедори туем!

Дигаре мегўяд:

Сада рўзест, ки одам

Ёд бигрифт барафрўхтани оташро.

Шарҳаш ин аст, ки Ҳўшанг -шаҳи аҳди қадим

Гоҳи шикор,

Санг андохт пайи куштани мор,

Мор бигрехт, вале

Аз ҳамон санг, ки бар санги дигар омад рост,

Гашт тавлид шарор,

Ва бипечид оташ бар тани хор.

Кашфи оташ, ки муяссар гардид,

Ҷашн орост Хидев,

Ва ҳамин ҷашн ба ҳар соли дигар баргардид.

Низ гўянд Сада

Нест як оташи сода,

Оташ ин самти ибодат будаст,

Яъне қибла дар он аҳди куҳан рўшан буд,

Ва ниёи ману ту

Ба сиёҳӣ, ки бувад рамзи бадӣ,

Душман буд.

Сада имрўз

Рў овардани мо сўи асолат бошад,

Боргирӣ зи тамаддуни қадим.

То ки дар кўрараҳи давру замон

Роҳро гум накунем,

Оташ афрўхт агар бегона

Хешро шохаи ҳезум накунем.

Сада, яъне ки ҳамон хешшиносӣ,

Сада, яъне ки асолат,

Сада, яъне ки ҳамин истиқлол

Сада, яъне ки ҳамин ваҳдати мост.

Садаи номиро

Оташи нусрати мост!

----------------------------

(Номиро-номиранда, ҷовидон).