ТОҶИКОНУ ӮЗБЕКОН- ДУ ТОРИ ЯК ДУТОР

   
   Тоҷику ӯзбек ин ду миллатро ҳеҷ гоҳ аз ҳам ҷудо кардан нашояд. Зеро тоҷикону ӯзбекҳо асрҳо боз дар ҳамсоягӣ зиндагӣ дошта, ба ҳамдигар  духтар додаву духтар гирифта,  ба ниҳоят омезиш ёфтаанд. Бо хости Худованди  бузург ҳама  монеаҳо  бартараф гардиданд, ақли солим пирӯз шуд. Ин ҷо суханони ҳикматомези Қаҳрамони Тоҷикистон,  шоири зиндаёд Мирзо Турсунзода  ба хотир мерасад: «Тоҷикону  ӯзбекон ду тори як дуторанд. Агар аз ин торҳо яке канда гардад, садо ноҷӯр  мебарояд». 
   Хушбахтона, баъди беш аз бист соли фироқ бо азму ирода ва саъю талошҳои  инсондӯстонаи  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон муҳтарам Шавкат  Мирзиёев  торҳои гусаста аз нав ҷӯр шуда, пайванди дӯстию бародарӣ  хешутаборӣ барқарор гардид. Дар таърихи давлатдории мову ҳамсояи дӯсту қаринамон муносибатҳои нави ҳамкорӣ оғоз ёфт. Дасти ҳақ боло шуда, меҳру муҳаббат, самимияту  меҳрубонӣ, вафодорӣ  танинандоз гардид. Миёни Тоҷикистону Ӯзбекистон 10 гузаргоҳ  ифтитоҳ ёфта, роҳи оҳани «Амузанг - Ғалаба» боз шуд. Роҳи ҳавоӣ  миёни Тоҷикистону Ӯзбекистон дар хизмати мардумонамон қарор дорад. Ин рӯзҳои накӯро ҳарду миллат дер боз интизор буданд. Эмомалӣ Раҳмон  ва Шавкат Мирзиёев қарзи  фарзандӣ ва рисолати таърихии худро дар назди ҳарду миллат бо сари баланд ва нигоҳи ватандорию  инсондӯстӣ  ба ҷо оварданд, ки дар саҳифаҳои таърих бо хатҳои зарҳалин сабт хоҳад шуд. Пешвои миллат зимни ташрифи Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон таъкид доштанд:  «Миёни  тоҷикону ӯзбекон мақоле ҳаст, ки ҳамсояро интихоб намекунанд. Халқи мо ҳамсояи  некро чун атои Худованд қабул дорад. Рушду  ҳамкориҳои дуҷониба миёни Тоҷикистону Ӯзбекистон  на танҳо барои ояндаи халқҳои  мо, балки барои таъмини сулҳу субот  ва амният  дар тамоми минтақа аҳамияти стратегӣ дорад».                                 
                         Ҳама чиз пирӣ  пазирад, бидон,
                         Магар дӯстӣ к-он бувад ҷовидон.

   Намунаи барҷастаи  дӯстию бародарӣ ва устодиву шогирдии  Мавлоно  Абдураҳмони Ҷомӣ ва Низомиддин  Мир Алишер Навоиро  ҳарду  миллат  арҷ  мегузоранд. Бунёди  муҷассамаҳои ин ду  шахсияти муътабари олами ирфон, номгузории муассисаҳои  фарҳангӣ, боғҳои дилкушо дар Тоҷикистону  Ӯзбекистон сабақи ибратомӯзест барои наслҳои ояндасози ҳарду миллат. Пайванди устод  Садриддин Айнӣ бо адибони ӯзбек Ҳамза Ҳакимзода Ниёзӣ, Абдулло Қодирӣ, Ғафур Ғулом ин дӯстиро таҳкимбахшанда  буда, роҳи  моро ба кошонаи дилҳо наздиктар  мегардонад. Дӯстию бародарии Эмомалӣ Раҳмон бо Шавкат Мирзиёев  дари бахту  саодатро ба рӯи ҳарду  миллат боз намуд. Садои хушу марғуладори ҳунармандони мардумӣ Шералӣ  Ҷӯраев  ва Ҷӯрабек Муродов  ва даҳҳо  ҳофизони машҳури ду давлат бо забонҳои тоҷикиву ӯзбекӣ дар Тоҷикистону Ӯзбекистон  пайваста танинандоз аст, зеро торҳои дӯстӣ  ҷӯр гардиданд, ҳамнавою  ҳамсадо шуданд. Инак, боз ду миллати ҳамтақдир, ҳамсояи наздику қарин ба ҳам омаданд. Садои шоираи бедордил Зебунисо  аз қаъри асрҳо таскинбахши дили дӯстон  гардид:
          Тоза созад гулбуни умедро пайғоми дӯст,
           Бишкуфонад ғунчаи дилро насими номи дӯст.
           Гар ғубори хотире аз дӯстон бинӣ, маранҷ,
           К- аз дуои душманон беҳтар бувад дашноми дӯст.
   Дар рӯзҳои ифтитоҳи роҳу гузаргоҳҳои миёни ду кишвар Олим  Панҷизода, сармуҳаррири  рӯзномаи тоҷикии «Ховар»  дар вилояти Сурхандарё  ба Тоҷикистон ташриф оварда буд. Ӯ хатмкардаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон буда, дар кишвари мо ҳамсабақону дӯстони зиёд дорад. Тавре зимни суҳбат бо мо иброз дошт, дар дилам як ҷаҳон шодмонӣ, ғурур ва ифтихор дорам, ки боз ба дидори дӯстон мерасам.  Шоири ширинбаён Абӯабдулло Рӯдакӣ фармудааст:
      Ҳеҷ шодӣ нест, андар ин  ҷаҳон, 
      Бартар аз дидори рӯи дӯстон.
- Боварии комил дорам, ки ҷовидонии дӯстию бародарии ду миллати ба ҳам дӯсту ҳамсояву хешу пайванд орзуи муштараки  кулли сокинони Тоҷикистону Ӯзбекистон аст.
Инак офтоби дурахшони дӯстӣ болои сари  тоҷику ӯзбек боз шуълаҳои зарҳалинашро арзонӣ медорад. Бигузор  ин гармӣ, ин меҳр, ин самимият то  ҷовидон миёни тоҷику ӯзбек боқӣ  бимонад. Дарахти дӯстӣ  боровар гардад, чуноне ки Хоҷа Ҳофиз фармудааст:
  Дарахти дӯстӣ биншон, ки коми дил ба бор орад,
  Ниҳоли душманӣ баркан, ки ранҷи бешумор орад.

           Шералӣ  САИД  

Добавить комментарий