Бойгонӣ

Мария Старостина: «Шефтаву мафтуни Тоҷикистонам»

  Тоҷикистон, ин сарзамини хуршедию биҳиштосо, макони мардумони меҳрпарвару сарбаланд, меҳмондӯсту сахӣ ҷаҳониёнро тасхиру шефтаи манзараҳои назаррабою дилфиребаш, обҳои мусаффою зулолаш намудааст. 
   Мария Старостина аз зумраи нафаронест, ки дасти сарнавишт ўро бо ҳамсараш ба Тоҷикистон овард. Инак 8 сол мешавад, ки бо аҳли хонаводааш дар яке аз маҳаллаҳои шаҳри Бохтар сукунат дорад.        Соҳиби се фарзанд буда, ба тарбияи онҳо машғул аст. Лаҳзаҳои фориғ аз кору бор хомафарсоӣ мекунад ва инчунин, ба ҳунарҳои дастӣ низ рағбат дорад. Бонуи рушанзамир бо тахайюли бою рангини хеш афсонаву ҳикоя ва шеър эҷод менамояд.
   - Модарам шоира аст ва салиқаи эҷодиро аз ў «мерос» гирифтаам. Модарам шахси зиндадилест, ки ба синни нафақа расида бошад ҳам, хеле пуркор аст. Ба қавли ў барои инсони комил ҳар рӯз ҳаёти наве оғоз мегардад, аз ин рӯ, дар пиронсолӣ ҳам метавон барои худ  зиндагии рангину хушбахтонае фароҳам овард. «Зиндагӣ акнун оғоз меёбад» мегўяд модарам даврони баъди нафақаро дар назар дошта.  Ҳолиё модарам гурўҳи овозхононро ташкил дода, машғули сурудхонӣ мебошанд ва соатҳои фориғ аз шуғлҳои писандидааш ба фаъолияти валантёрӣ машғул аст. Хулоса,  шоду масрур, хушу хуррамона зисту зиндагӣ доранд...
   Яъне, ин ҳамаи эҳсоси хушбин будану аз ҳар лаҳзаи зиндагонӣ лаззат бурдану нафъ гирифтанро аз модарам омўхтаам,- мегўяд Мария. - Аз овони 10-12 солагӣ ба эҷоди шеъру ҳикояҳо машғул буда, дар озмунҳои эҷодию фарҳангӣ ширкат меварзам.  Соли 2017 дар  Озмуни умумироссиягии «Қаҳрамонони Ғалабаи Бузург» иштирок намуда, бо медали хотиравии Вазорати маориф ва илм, Вазорати фарҳанги Федератсияи Россия сарфароз гардидам.
   Мария Старостина ҳамсар ва фарзандонашро беҳтарин неъмати зиндагӣ шуморида, барои табъи хушу рўзгори пурнишот ва саодати онҳо тамоми неруи худро бахшидааст.
Дар Тоҷикистон аз охири соли 2013 инҷониб иқомат дошта, ин сарзамини биҳиштосо ва мардумони меҳмоннавози онро  хело ҳам дӯст доштааст.
   - Аз Россия пайвандонам ба меҳмонӣ омаданд. Бо онҳо ҷойҳои шуҳратёри Тоҷикистонро тамошо кардем. Махсусан шаҳри Душанбе, ки хеле ободу зебо ва шаҳри сарсабзу гулҳост, писанди хешу таборони мо гардид. Ба Чилучорчашмаи афсонавӣ рафта будем, манзараҳои нотакрору моҳиҳо, оби зулолу харсангҳои калони он гўё ҳамаи он бо мўқалами мусаввир болои кӯҳпораҳо тасвир карда шудааст.  
Дар Тоҷикистон чунин манзараҳои беназиру дилфиреб зиёданд, ки таваҷҷуҳи меҳмонону сайёҳони хориҷиро ба худ ҷалб менамояд. Ин муъҷизаи табиат манбаи илҳоми Мария гардида, меҳру муҳаббаташро ба Тоҷикистон зиёд намудааст ва ин диёри дилраборо дӯст дошта, аз он дил канда наметавонад...


Похожие новости:
Добавить комментарий
Маҷаллаи №6-2019