БАРАКАТ АЗ ДУОИ ПАДАР

Дафтари кории бонуи пуркор, отифа ва қавиирода Гулнораи Сайфулло таровате дошт, ки ногуфтанӣ. Худ бо назокату латофаташ, ки ҳар суханаш нарму ширину самимӣ буд, боз ҳам парваришу ороиши дафтари кориаш бо гулҳои тару тоза дилҳоро фараҳ мебахшид. Гӯшаи сабзи табиати зиндае, ки аз гулҳои зебо ороиш дода шудааст, назари ҳар нафарро ба худ ҷалб мекунад.

Воқеан ҳам зан олиҳаи зебоӣ, нозукбину зебоипараст ва офарандаи муҳаббатҳост. Бонуе бо сухан, дигаре бо латофату назокат, бо муҳаббат, бо дилрабоӣ ва бо корнамоӣ қалбҳоро шод ва пур аз фараҳ месозад. Зеро дар замири ҳар зан муҳаббату вафодорӣ, зебоипарастию садоқат нуҳуфтааст.

Ҳикматуллозода Гулнора Сайфулло аз оилаи аҳли заҳмат буда, бо матиниродагӣ, рафтору гуфтори ҳамида дар дилҳо ҷой гирифтааст. Падараш Ҳикматуллои Сайфулло нафари хеле заҳматписанду масъулиятшинос буд ва то охирин лаҳзаи ҳаёт дар хизмати мардуми деҳаву ҷамоату ноҳия монд. Ҳамасола нақшаи ҷамъоварии пахтаро барзиёд иҷро менамуданду аз ин худро сарбаланд меҳисобид, ки тавониста саҳмашро дар пешрафту ободонӣ гузорад. Ин инсони шариф бо меҳнатдӯстӣ ва адолатпешагии хеш чӣ дар мамлакат ва чӣ берун аз кишвар бо мукофотҳои соҳавӣ ва давлатӣ сарфароз гардидааст. Нисбати фарзандон эътибори ҷиддӣ дода, пайваста даст ба дуо мебардошт, ки «Худоё фарзандони маро аз он тоифае гардон, ки умри бобаракати хешро сарфи ободонӣ, пешрафт, накӯкорӣ ва умуман меҳнати содиқона намоянд». Ин дуои қиблагоҳ имрӯз ҳамсафари ҳаёти Гулнораи Сайфулло гаштааст.

Фаъолияти меҳнатиаш аз замони ноамниву парокандагиҳо дар Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Хатлон ибтидо ёфта, то ба имрӯз дар рушду пешрафти ин ниҳод саҳми боризи хешро мегузорад.

Гулнора ҳаёташро бидуни пешаи интихобкардааш тасаввур карда наметавонад. – Аз ин даргоҳ нон хӯрдам, аз ин ҷо соҳиби обрӯю эҳтиром гаштам ва ин даргоҳ бароям азизу муқаддас аст, ки беш аз 30 соли ҳаётам дар ин ҷода сипарӣ гаштааст. Бо кормандон чун аъзои як оила ҳастем, ҷавононро фарзандвор тарбия мекунему ба роҳи дурусти ҳаёт ҳидоятгарем, – мегӯяд ӯ.

Таъмини ҷомеа бо мутахассисони ҷавон ва қобилиятнок кори саҳл нест. Ҳамаи мо муваззафем, ки дар ҷомеа насли ояндасозро тарбия намуда, дар рушду пешрафти мамлакат саҳмгузор бошем.

Ба гуфтаи Гулнора замони оғози фаъолият дар ин ниҳод занҳо ангуштшумор буданд. Зеро вазъият чандон хуб набуд ва мардум бо ҳарос аз хона берун мешуданд. Ҳеҷ кас намедонист чӣ қисмат дар оянда онҳоро интизор аст. Бо вуҷуди душвориҳои замони ноамнии мамлакат ӯ бо иродаи қавӣ, ҳисси ватандӯстӣ, шуҷоату далерӣ ба фаъолият мепардозад.

– Замоне ба кор оғоз кардам, дар Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Хатлон ҳамагӣ 3 ё 4 бону фаъолият менамуд. Камина духтараки ҷавони рустоӣ будам. Бароям дар оғоз фаъолият дар мақомоти бонуфуз душвор буд, вале бо кумаку дастгириҳои мутахассисони соҳа корро омӯхтам, таҷриба гирифтам ва имрӯз низ ба ҷавонон маслиҳат медиҳам, то дар пешрафти фаъолияташон босабр ва масъулиятшинос бошанд.

Хушбахтона, бо иқдоми ватандӯстонаи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шумораи занони лаёқатманду кордон афзоиш ёфта, дар ҳама ниҳодҳои давлатӣ шумораи занони роҳбар назар ба солҳои то соҳибистиқлолӣ бештар мебошанду саҳми ин қишри ҷомеа дар рушду нумӯи давлату ҳукумат бағоят бузург аст, – иброз дошт Гулнораи Сайфулло.

Зиндагӣ зебост, аммо зеби ин дунё зан аст,

Машъали оинадору шамъи маҳфилҳо зан аст.

Дар тариқи ишқ мардонанд гоҳе булҳавас,

То нафасҳои пасини ишқ побарҷо зан аст.

Пешвои миллат зимни баромадашон таъкид доштанд: «Ҷомеае, ки ба зан - модар ғамхорӣ менамояд, ба ояндаи худаш ғамхорӣ мекунад. Давлате, ки нисбат ба зан - модар, сарчашмаи ҳаёт ва бақои насли инсонӣ бепарво бошад, ояндаи худро аз даст медиҳад».

Воқеан ҳам зан - модар офарандаи башарият, тарбиятгари насли фардо ва афрӯзандаи чароғи маърифат буда, аз чеҳраи ӯ чароғи ҳаёт меафрӯзад. Садои модар оромиши қалбҳост, пандҳояш роҳнамои умри инсонист ва дуои неки модарон саодати ду дунёст. Бунёди ҷомеаи демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ маҳз бо шарофати ҳамовозию дастгирии фаъолонаи зан - модари тоҷик мавқеи устувори худро пайдо кард.

Гулнораи Сайфулло ҳаёташро, рӯзгорашро ба кор бахшидааст. Лаҳзаи бекор намешавад, ҳатто дар соати тановул тариқи телефон ба мутахассисони ҷавон ҷиҳати дуруст ҷобаҷогузории ҳуҷҷатҳо маслиҳатҳои судманд медиҳад.

– Боиси хурсандист, ки имрӯз аз ҷониби Пешвои маҳбуби миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва раиси вилояти Хатлон Давлаталӣ Саид мутахассисони ҷавону кордон ва бонувон дастгирӣ ёфта истодаанд, ки ин тадбир дар пешрафти соҳаҳои хоҷагии халқи мамлакат нақши муҳим дорад ва боиси ифтихор аст. Мусаллам аст, ки ҷавонон бо диди нав, идеяи нав ва ҷиҳати беҳтарсозии фаъолият назари дигар доранд. Аммо боиси нигаронӣ аст, ки дар ноҳияҳои дур аз марказ аз таҳсил дур мондани ҷавондухтарон мушоҳида мешавад. Ҷавондухтарон модарони ояндаи миллатанд. Ба онҳо бояд волидон имконият фароҳам оваранд, ки соҳибмаълумот, соҳибҳунар ва соҳиби касбу кор гарданд, зеро барои модари оянда дар навбати аввал тарбияи фарзанд, муҳити солим ва пойдории оила мебошад. Мебинему мешунавем, ки оилаҳои ҷавон ҳатто соле нагузашта аз нофаҳмию кӯтоҳандешӣ аз ҳам ҷудо мешаванд, ки ин ба руҳияи онҳо бетаъсир нахоҳад буд. Бояд ҷавононро пеш аз ҳама ба таҳсил фаро гирифт. Ҷавони таҳсилдида ба ҳаёт нигоҳи дигар дорад. Агар духтар соҳибмаълумот, соҳибҳунар бошад, дар устувории оила талош мекунад ва барои ободии оилаи хеш бо коре ё амале саҳми худро мегузорад, – иброз дошт дар идомаи суҳбат Гулнораи Сайфулло.

Соли 1999 Фармони Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Дар бораи тадбирҳои баланд бардоштани мақоми зан дар ҷомеа» ҷиҳати таъмини иштироки занон дар ҳаёти ҷамъиятию сиёсӣ, баланд бардоштани мақому манзалати зан-модар дар таҳкими пояҳои ахлоқию маънавӣ ва сулҳу ваҳдат ба имзо расид. Ин дастгирии Пешвои миллат ба занон имкон фароҳам оварда, ки дар тамоми сохторҳо бо кордонию қобилияти баланди худ ба ҳайати роҳбарикунанда шомил шаванд.

Хушбахтона, бонувони тоҷик имрӯз дар ҳаёти ҳаррӯзаи давлату ҳукумат бо садоқат, адолатпешагӣ, саҳм гузоштан дар тарғиби фарҳанги миллӣ ва муаррифии давлату миллат дар арсаи ҷаҳон нақши муассир доранд.

Байни ҷангалзори анбӯҳе, ки мардон ҳокиманд,

Чун паланги шердил, ҳушёр дар саҳро зан аст.

Шишаҳо аз санги яъсу ноумедӣ бишкананд,

Ҷомҳои бовару ҳамсояи мино зан аст.

Қалби хоро ганҷро кон асту гавҳар зери об,

Кӯҳи мағруранд мардон, гавҳару дарё зан аст.

Махфират ШОИМОВА

Похожие новости: